Na een jaar reizen staan we dan weer op schiphol. Blij om weer terug te zijn en om vrienden en familie te zien. Maar ook koud en nat, dat is weer even wennen. We regelen veel, zo zitten we voor het eerst van ons leven op een immigratie kantoor wat een hele belevenis is. We zoeken naar huisjes, kijken voor meubels en tussen de bedrijven door solliciteert Frank.
Een week naar thuiskomst zijn we weer helemaal gewend. De kroketjes smaken goed! Wat alleen nog rest is en plekje voor onszelf. We hebben een mooi flatje op het oog maar contact leggen met de verhuurder verloopt nog niet zo snel. Hopelijk kunnen we snel verhuizen.
woensdag 25 april 2012
dinsdag 3 april 2012
Einde in zicht
We zijn druk aan het regelen en denken.... want we gaan naar huis!! Toen ik twee weken in Nederland was, heb ik gesolliciteerd en ik heb de baan gekregen. Super leuk en ik kijk er echt naar uit. Maar omdat ik per 1 mei (en het liefst nog eerder!) begin moeten we opeeens veel uitzoeken en regelen. We besluiten al snel de boot in Spanje achter te laten zodat we daar nog lekker vakantie kunnen vieren. We kunnen dan later de boot wel terug varen naar Nederland. Dus zijn we op zoek naar een haven in Spanje, kijken we op internet naar huizen en nog een aantal van die dingen.
Tussen de bedrijven door genieten we van het heerlijke weer en de laatste tochtjes met de boot!
Tussen de bedrijven door genieten we van het heerlijke weer en de laatste tochtjes met de boot!
zondag 1 april 2012
Porto
In de stad van de Port moeten we natuurlijk port drinken. Duidelijk als wat toch? Dus begeven we ons naar Porto stad waar we de eerste dag niet verder komen dan een terras aan de Douro. Oké het was warm weer en we konden er heerlijk mensen (voor de mannen vrouwen) kijken. Bovendien hadden we uitzicht op de port kelders waarvan we zeggen: 'Dat doen we morgen'...
En dat doen we ook, mmmmm heerlijk drankje is dat toch. Inmiddels weten we ook het verschil tussen de Ruby en de Tawny en dat port heerlijk smaakt met chocola. Eigenlijk vind ik zelf de combinatie van port en kaas nog de beste!
Aan al het goede komt een einde. En dus zwaaien we Tjeerd uit die vanuit Porto weer naar Nederland vliegt. Als hij vertrokken is voelt het een beetje eenzaam, de boot lijkt ineens zo groot (tja dat schijnt zowaar te kunnen!). Het duurt even voordat we ons ritme gevonden hebben, en zolang genieten we nog van de gastvrijheid van de Portugezen en het heerlijke weer.
En dat doen we ook, mmmmm heerlijk drankje is dat toch. Inmiddels weten we ook het verschil tussen de Ruby en de Tawny en dat port heerlijk smaakt met chocola. Eigenlijk vind ik zelf de combinatie van port en kaas nog de beste!
Aan al het goede komt een einde. En dus zwaaien we Tjeerd uit die vanuit Porto weer naar Nederland vliegt. Als hij vertrokken is voelt het een beetje eenzaam, de boot lijkt ineens zo groot (tja dat schijnt zowaar te kunnen!). Het duurt even voordat we ons ritme gevonden hebben, en zolang genieten we nog van de gastvrijheid van de Portugezen en het heerlijke weer.
zaterdag 31 maart 2012
Mannen-huishouden
Na twee weken Nederland ben ik weer op de boot. En ik kan goed merken dat de mannen (Frank en Tjeerd) het prima hebben gered zonder mij!! Ze hebben veel lol gehad in Cascais maar we moeten wel meteen de volgende dag vroeg vertrekken. Mmmmm is dit niet wat verdacht :-)
Ik vind het heerlijk om weer op de boot te zijn; en ik heb geluk want het is heerlijk weer. We varen naar Nazaré, een klein vissersdorp. Ik ben hier 12 jaar geleden ook al eens op vakantie geweest met vriedinnen maar ik herken er niet veel meer van. Nazaré is een tussenstop op weg naar Porto en na een rust dagje gaan we dan ook weer door en willen we eigenlijk naar Foz de Fiquira. Helaas horen we onderweg via de marifoon dat de haven dicht zit vanwege hoge deining. Best vreemd omdat het op zee rustig weer is. Voor de zekerheid bellen we nog even maar de haven zit inderdaad dicht. Het besluit valt snel om door te varen naar Porto. Dit betekent wel een nachtje doorzeilen, meteen een vuurdoop voor Tjeerd. Het blijkt een wondelijk rustige nacht met enorm veel dolfijnen die fluoriserend door de zee zwemmen. Wauw wat is de natuur toch mooi!!! We komen vroeg aan in Porto en na een lekker ontbijtje duiken we oons bedje in om even bij te slapen.
Ik vind het heerlijk om weer op de boot te zijn; en ik heb geluk want het is heerlijk weer. We varen naar Nazaré, een klein vissersdorp. Ik ben hier 12 jaar geleden ook al eens op vakantie geweest met vriedinnen maar ik herken er niet veel meer van. Nazaré is een tussenstop op weg naar Porto en na een rust dagje gaan we dan ook weer door en willen we eigenlijk naar Foz de Fiquira. Helaas horen we onderweg via de marifoon dat de haven dicht zit vanwege hoge deining. Best vreemd omdat het op zee rustig weer is. Voor de zekerheid bellen we nog even maar de haven zit inderdaad dicht. Het besluit valt snel om door te varen naar Porto. Dit betekent wel een nachtje doorzeilen, meteen een vuurdoop voor Tjeerd. Het blijkt een wondelijk rustige nacht met enorm veel dolfijnen die fluoriserend door de zee zwemmen. Wauw wat is de natuur toch mooi!!! We komen vroeg aan in Porto en na een lekker ontbijtje duiken we oons bedje in om even bij te slapen.
dinsdag 20 maart 2012
Afscheid
Daar sta ik dan op het station van Cascais om de trein naar Lissabon te nemen en vervolgens naar Nederland te vliegen. Het voelt heel raar om afsheid te nemen van Frank; zoveel maanden bij elkaar en nu even twee weken elkaar helemaal niet zien. Gek idee, maar ook wel even lekker, vinden we allebei.
Aanleiding voor dit reisje naar Nederland is de begravenis van Opa. Gelukkig kan ik erbij zijn nu we al in Portugal zijn en dus was de vlucht snel geboekt. Daarnaast lekker familie en vrienden zien, want die heb ik best wel gemist. En Frank blijft niet alleen achter; hij krijgt bezoek van onze goede vriend Tjeerd. Ik denk dat dit onze bier voorraad niet ten goede gaat komen :-)
Aanleiding voor dit reisje naar Nederland is de begravenis van Opa. Gelukkig kan ik erbij zijn nu we al in Portugal zijn en dus was de vlucht snel geboekt. Daarnaast lekker familie en vrienden zien, want die heb ik best wel gemist. En Frank blijft niet alleen achter; hij krijgt bezoek van onze goede vriend Tjeerd. Ik denk dat dit onze bier voorraad niet ten goede gaat komen :-)
maandag 5 maart 2012
Kaas, port en pannenkoeken
Na vijf maanden Zuid-Amerika zijn we weer in Europa!! We hebben twee heerlijke dagen in Lissabon gehad met Erica en Gidion die ons afhaalden van het vliegveld. Dat was nog eens een thuiskomst! Daarna op naar de boot en gelukkig is de boot in goede staat. Hier en daar een spinnenweb maar gelukkig geen schimmel of water in de boot. En we genieten weer van heerlijk brood met kaas en een glaasje port voor het naar bed gaan. Dat hebben we wel gemist. En gisteren zaten we aan de hollandse pannenkoeken, mmmmmm.
We houden het weerbericht goed in de gaten want we willen zo snel mogelijk de kust omhoog. In Lissabon stapt goede vriend Tjeerd op, erg gezellig.
O ja, en het is hier heerlijk lente weer :-)
We houden het weerbericht goed in de gaten want we willen zo snel mogelijk de kust omhoog. In Lissabon stapt goede vriend Tjeerd op, erg gezellig.
O ja, en het is hier heerlijk lente weer :-)
woensdag 22 februari 2012
CARNAVAL
We hebben in geen jaren zo carnaval gevierd!!! We zijn nog aan het bijkomen, haha.
Paraty is een klein stadje vier uur rijden ten zuiden van Rio. Het stadje ligt aan de Costa de Verde. Spreekt natuulijk tot de verbeelding, en eerlijk is eerlijk het is een waar paradijs. Het stadje is omgeven door groene heuvels en witte stranden met een blauwe oceaan. Echt fantastisch.
En het is ook hier carnaval. Samen met Simone, Jurgen, Ted, Carleen, Maria en Jessie verkennen we het carnaval. Eerst zijn we nog een beetje op onze hoede maar na een biertje en caipirinha zijn we gewend aan de sfeer en genieten we volop. Er is een muziekpodium waar elke avond een bandje staat te spelen en een aantal ´dansmariekes´ een dansje doen. Het leukste is echter de optocht: vooraan een muziekkar met volume op stand maximaal, daarachter een paar danseresjes die net niet op het podium mogen dansen en dan de sambaband. Vervolgens danst het hele stadje achter de sambaband aan. Wij besluiten op een avond ook mee te hossen, hoe moeilijk kan dat nu zijn? Tot blijkt dat bij sommige liedjes een speciaal dansje hoort... Gelukkig worden we op tijd gewaarschuwd door een kenner en voor we het weten host de hele menigte van links naar rechts en weer terug. We verliezen een slipper en als we vallen worden we op tijd opgeraapt door de locals. Wauw dat carnaval vieren is toch heftiger dan we dachten.
Na vier dagen carnaval zijn we moe, maar o wat was het leuk en gezellig. We balen als we op het busstation staan te wachten voor de bus naar Rio om vervolgens naar Portugal te vliegen. Dan staan daar onze vrienden om ons uit te zwaaien, en ze hebben zelfs een afscheidsdansje ingestudeerd. Met zo´n afsheid kunnen we er tegen aan en we zien elkaar vast weer in Monster.
Paraty is een klein stadje vier uur rijden ten zuiden van Rio. Het stadje ligt aan de Costa de Verde. Spreekt natuulijk tot de verbeelding, en eerlijk is eerlijk het is een waar paradijs. Het stadje is omgeven door groene heuvels en witte stranden met een blauwe oceaan. Echt fantastisch.
En het is ook hier carnaval. Samen met Simone, Jurgen, Ted, Carleen, Maria en Jessie verkennen we het carnaval. Eerst zijn we nog een beetje op onze hoede maar na een biertje en caipirinha zijn we gewend aan de sfeer en genieten we volop. Er is een muziekpodium waar elke avond een bandje staat te spelen en een aantal ´dansmariekes´ een dansje doen. Het leukste is echter de optocht: vooraan een muziekkar met volume op stand maximaal, daarachter een paar danseresjes die net niet op het podium mogen dansen en dan de sambaband. Vervolgens danst het hele stadje achter de sambaband aan. Wij besluiten op een avond ook mee te hossen, hoe moeilijk kan dat nu zijn? Tot blijkt dat bij sommige liedjes een speciaal dansje hoort... Gelukkig worden we op tijd gewaarschuwd door een kenner en voor we het weten host de hele menigte van links naar rechts en weer terug. We verliezen een slipper en als we vallen worden we op tijd opgeraapt door de locals. Wauw dat carnaval vieren is toch heftiger dan we dachten.
Na vier dagen carnaval zijn we moe, maar o wat was het leuk en gezellig. We balen als we op het busstation staan te wachten voor de bus naar Rio om vervolgens naar Portugal te vliegen. Dan staan daar onze vrienden om ons uit te zwaaien, en ze hebben zelfs een afscheidsdansje ingestudeerd. Met zo´n afsheid kunnen we er tegen aan en we zien elkaar vast weer in Monster.
maandag 20 februari 2012
Rio de Janeiro
En daar staan we dan onder het Christusbeeld met uitzicht over Rio. We zien de mooie groene heuvels waar de stad omheen en tussen ligt. Daar achter liggen de geweldige stranden van Copacabana en Ipanema. En het suikerbrood torent er hoog bovenuit. Wauw wij zijn in Rio!!
Onze dagen in Rio vliegen om, en niet in de laatste plaats komt dat door onze persoonlijke gids Kelma. We hebben haar en haar vriend Carlos in Portugal ontmoet en zij woont al jaren in Rio. Dus neemt ze ons op sleeptouw en staan we onze eerste avond in het Sambadrome. Dit is het stadion waar met carnaval de optocht van de sambascholen wordt gehouden. Je weet wel met die mooi pakjes, wagens en veren :-).
Aangezien carnaval een serieuze bezigheid is in Rio, wordt er al weken geoefend. Zo staan wij dus op zaterdagavond een week voor carnaval gratis te kijken naar een repetitie van een paar sambascholen. De hele tribune swingt uitbundig mee en zingt uit volle borst alle carnavalliedjes. Wij kijken onze ogen uit!!
Ook zijn er in diverse straten al optochten te zien en dansen de mensen de samba bij elke gelegenheid: zodra ze dus muziek horen gaan de voetjes van de vloer.
Naast het carnaval genieten we van de stranden en mooie vergezichten. Verder vinden we Rio een vieze en rauwe stad. De gebouwen vinden we lelijk, er ligt heel veel vuilnis op straat en het verschil tussen arm en rijk is heel groot. Maar de mensen zijn geweldig het motto is bij iedereen: `Don´t worry be happy`.
We zijn blij als we de stad verlaten en de kust afzakken naar de Costa Verde, waar de mooiste stranden van Brazilie te vinden zijn. Hier gaan we onze laatste week doorbrengen, heerlijk aan het strand en het zwembad. O ja, en carnaval vieren natuurlijk!
Onze dagen in Rio vliegen om, en niet in de laatste plaats komt dat door onze persoonlijke gids Kelma. We hebben haar en haar vriend Carlos in Portugal ontmoet en zij woont al jaren in Rio. Dus neemt ze ons op sleeptouw en staan we onze eerste avond in het Sambadrome. Dit is het stadion waar met carnaval de optocht van de sambascholen wordt gehouden. Je weet wel met die mooi pakjes, wagens en veren :-).
Aangezien carnaval een serieuze bezigheid is in Rio, wordt er al weken geoefend. Zo staan wij dus op zaterdagavond een week voor carnaval gratis te kijken naar een repetitie van een paar sambascholen. De hele tribune swingt uitbundig mee en zingt uit volle borst alle carnavalliedjes. Wij kijken onze ogen uit!!
Ook zijn er in diverse straten al optochten te zien en dansen de mensen de samba bij elke gelegenheid: zodra ze dus muziek horen gaan de voetjes van de vloer.
Naast het carnaval genieten we van de stranden en mooie vergezichten. Verder vinden we Rio een vieze en rauwe stad. De gebouwen vinden we lelijk, er ligt heel veel vuilnis op straat en het verschil tussen arm en rijk is heel groot. Maar de mensen zijn geweldig het motto is bij iedereen: `Don´t worry be happy`.
We zijn blij als we de stad verlaten en de kust afzakken naar de Costa Verde, waar de mooiste stranden van Brazilie te vinden zijn. Hier gaan we onze laatste week doorbrengen, heerlijk aan het strand en het zwembad. O ja, en carnaval vieren natuurlijk!
donderdag 9 februari 2012
Iguazu
Water, water, water en nog eens water. En dat kunnen we gebruiken met 40 graden midden op de dag!
De watervallen zijn echt geweldig om te zien. Het enige nadeel zijn de vele toeristen....waar wij er twee van zijn :-) Soms kunnen we gewoon even geen Spaans of Engels verstaan en blijven gewoon even genieten van het uitzicht over de watervallen; ook al wil er iemand een foto nemen!
We hebben een super gezellig hostel en eten gezamenlijk bij een geweldig restaurant. Je betaalt één bedrag voor het eten en kunt dan gebruiken maken van het salade-buffet. Vervolgens komen er obers langs de tafel met geweldige spiezen met heerlijk vlees van de bbq. We hebben in heel Zuid-Amerkia niet zulk lekker vlees gegeten!!
De watervallen zijn echt geweldig om te zien. Het enige nadeel zijn de vele toeristen....waar wij er twee van zijn :-) Soms kunnen we gewoon even geen Spaans of Engels verstaan en blijven gewoon even genieten van het uitzicht over de watervallen; ook al wil er iemand een foto nemen!
We hebben een super gezellig hostel en eten gezamenlijk bij een geweldig restaurant. Je betaalt één bedrag voor het eten en kunt dan gebruiken maken van het salade-buffet. Vervolgens komen er obers langs de tafel met geweldige spiezen met heerlijk vlees van de bbq. We hebben in heel Zuid-Amerkia niet zulk lekker vlees gegeten!!
dinsdag 31 januari 2012
Salta
We besluiten om vanuit Buenos Aires in één keer door te reizen naar Salta, dat in het noordwesten van Argentinië ligt, richting de grens met Bolivia. Na twintig uur in de bus zijn we er dan eindelijk. Moe en afgereisd zet een taxi ons af bij het hostel dat we gereserveerd hebben. Helaas hebben we weer eens het verkeerde hostel geboekt. Het is er vies, vies en nog eens vies. We besluiten maar op zoek te gaan naar een ander onderkomen. Gelukkig lukt dat snel en kunnen we gaan genieten van Salta.
En wat is het hier mooi! Salta is een leuk stadje met mooie kerken en natuurlijk een groot plein. Op zaterdagavond lopen we zelfs tegen een spontane tango avond aan. We genieten weer van de mooie dans en de hele sfeer die daarbij hoort. Zelfs de straathonden lijken ervan te genieten.
We besluiten om de omgeving van Salta te verkenen middels een tour, en dat blijkt een goede beslissing. We reisen een dag samen met onze gids Steven, via een geweldig natuurgebied met prachtige rotsformaties, huizenhoge catussen en zoutmeren naar Purmamarca. Dit dorp ligt midden tussen de bergen die wel uit zeven verschillende kleuren bestaan. Ik heb nog nooit zulke mooie bergen gezien. Het dorpje bestaat uit 1000 inwoners en hoewel het behoorlijk toeristisch is, is de sfeer er heerlijk. Het lijkt of we weer terug zijn in Peru. Overal marktverkopers, palmfluit muziek en mooie kleden. Heerlijk. We overnachten in dit dorp en brengen de avond door met Canadezen en Nederlanders het is weer gezellig!
De volgende dag reizen we verder naar de dorpjes Tilcara en Humahuaca. Schitterende natuur en verbazingwekkend hoe de mensen hier leven.
De derde dag reizen we naar het zuiden en rijden we in een gebied dat ik moeilijk kan omschrijven. Rode, groene, grijze, en roze bergformaties overal waar we kijken! De wind en de regen hebben door erosie bijzondere kloven gemaakt. We stoppen in het dorp Cafayate dat bekend staat om zijn witte wijn. In dit gebied valt er namelijk heel weinig regen en schijnt de zon 340 dagen per jaar. Bovendien ligt het wijngebied op 2000 meter hoogte. Al deze factoren bij elkaar maken dat hier de druivensoort Torrentes goed groeit, en de witte wijn van deze druif is echt heeeerlijk! Ik kom er achter dat deze wijn niet wordt geëxporteerd naar Nederland. Ik krijg een spontaan idee voor een eigen bedrijfje....
We maken weer heel veel foto´s in de hoop we het beeld goed vast kunnen houden, want het is adembenemend.
Terug in Salta ontmoeten we tot onze verrasing Roelien en Rob weer. Twee Nederlanders die we van de Navimag ferry kennen. We praten heerlijk bij onder het genot van een biertje en wijntje. En het wordt weer eens een latertje.
En wat is het hier mooi! Salta is een leuk stadje met mooie kerken en natuurlijk een groot plein. Op zaterdagavond lopen we zelfs tegen een spontane tango avond aan. We genieten weer van de mooie dans en de hele sfeer die daarbij hoort. Zelfs de straathonden lijken ervan te genieten.
We besluiten om de omgeving van Salta te verkenen middels een tour, en dat blijkt een goede beslissing. We reisen een dag samen met onze gids Steven, via een geweldig natuurgebied met prachtige rotsformaties, huizenhoge catussen en zoutmeren naar Purmamarca. Dit dorp ligt midden tussen de bergen die wel uit zeven verschillende kleuren bestaan. Ik heb nog nooit zulke mooie bergen gezien. Het dorpje bestaat uit 1000 inwoners en hoewel het behoorlijk toeristisch is, is de sfeer er heerlijk. Het lijkt of we weer terug zijn in Peru. Overal marktverkopers, palmfluit muziek en mooie kleden. Heerlijk. We overnachten in dit dorp en brengen de avond door met Canadezen en Nederlanders het is weer gezellig!
De volgende dag reizen we verder naar de dorpjes Tilcara en Humahuaca. Schitterende natuur en verbazingwekkend hoe de mensen hier leven.
De derde dag reizen we naar het zuiden en rijden we in een gebied dat ik moeilijk kan omschrijven. Rode, groene, grijze, en roze bergformaties overal waar we kijken! De wind en de regen hebben door erosie bijzondere kloven gemaakt. We stoppen in het dorp Cafayate dat bekend staat om zijn witte wijn. In dit gebied valt er namelijk heel weinig regen en schijnt de zon 340 dagen per jaar. Bovendien ligt het wijngebied op 2000 meter hoogte. Al deze factoren bij elkaar maken dat hier de druivensoort Torrentes goed groeit, en de witte wijn van deze druif is echt heeeerlijk! Ik kom er achter dat deze wijn niet wordt geëxporteerd naar Nederland. Ik krijg een spontaan idee voor een eigen bedrijfje....
We maken weer heel veel foto´s in de hoop we het beeld goed vast kunnen houden, want het is adembenemend.
Terug in Salta ontmoeten we tot onze verrasing Roelien en Rob weer. Twee Nederlanders die we van de Navimag ferry kennen. We praten heerlijk bij onder het genot van een biertje en wijntje. En het wordt weer eens een latertje.
Mate, voetbal, zoete broodjes en strakke billen
Argentinië heeft ons in haar greep. Wat een leuk land is dit zeg. We kijken onze ogen uit! Zo zitten we een keer rond vijf uur op het strand van Puerto Madryn. Hele gezinnen komen uit hun huis of werk en nemen een thermoskan heet water mee, een bus mate thee, een bus suiker, zoete broodjes en een voetbal. Ze nestelen zich op het strand en maken hun mate klaar. Dit is een serieuze zaak. In een speciale kop (meestal van zilver) wordt een grote hoeveelheid mate bladeren gedaan. Vervolgens volgt er een grote hoeveelheid suiker. Daarna gaat de thermoskan open en wacht men tot het water wat afgekoeld is. Vervolgens wordt het afgekoelde, maar wel warme, water op de bladeren gegoten. Het mate rietje wordt in de beker gestoken en de beker gaat de groep rond. Iedereen drink uit de beker met hetzelfde zilveren rietje. Het is een heel sociaal gebeuren. Een zoet broodje maakt het feest compleet. Is de mate op? Dan is het tijd voor voetbal en dat kunnen ze hier zeg!!
O ja, verder hebben veel vrouwen hier ronde billen en daar zijn ze trots op (zou ik ook zijn!). De billen worden dan ook verpakt in supper strakke spijkerbroeken, die regelmatig hoog opgetrokken worden. Hierdoor worden de billen mooi gepresenteerd zeg maar. Ik verbaas me erover, het is namelijk bloedheet hier en ik moet er niet aan denken om een super strakke spijkerbroek aan te hebben. Frank denkt daar niet over na en...... geeft zijn ogen goed de kost.
O ja, verder hebben veel vrouwen hier ronde billen en daar zijn ze trots op (zou ik ook zijn!). De billen worden dan ook verpakt in supper strakke spijkerbroeken, die regelmatig hoog opgetrokken worden. Hierdoor worden de billen mooi gepresenteerd zeg maar. Ik verbaas me erover, het is namelijk bloedheet hier en ik moet er niet aan denken om een super strakke spijkerbroek aan te hebben. Frank denkt daar niet over na en...... geeft zijn ogen goed de kost.
Tango
Beunos Aires, de stad van de tango! Op elk plein zien we mensen de tango dansen. En hoewel we de muziek niet echt kunnen waarderen zijn we erg onder de indruk van de dans. Het is geweldig om te zien: serieuze gezichten, mooie kleding, hoge hakken voor de dames en ingewikkelde danspassen. We wagen ons er zelf nog maar niet aan, we zijn veel te druk om het verkennen van de stad. Maar Frank zal Frank niet zijn: hij krijgt het voor elkaar om twee keer met een mooie tango danseres op de foto te komen!!
We genieten volop van de grote stad. Onze bed and breakfast bij Ada en Valentijn voelt als thuiskomen. Heerlijk om weer even Nederlands te kunnen praten.
We lopen wat af in Buenos Aires en verkennen de wijken San Telmo, Regoleta, Palermo en Puerto Madero. Gelukkig zijn er ook veel terasjes om uit te rusten want het is een beetje heet in de stad. De week dat wij er zijn schijnt de warmste week van de zomer tot nu toe te zijn. Oef we hebben het er zwaar mee, maar desondanks zijn we verliefd op Buenos Aires en hebben we moeite om de stad te verlaten. We komen hier zeker nog eens terug!
Tip: Ga je naar Buenos Aires overnacht dan bij Ada en Valentijn
We genieten volop van de grote stad. Onze bed and breakfast bij Ada en Valentijn voelt als thuiskomen. Heerlijk om weer even Nederlands te kunnen praten.
We lopen wat af in Buenos Aires en verkennen de wijken San Telmo, Regoleta, Palermo en Puerto Madero. Gelukkig zijn er ook veel terasjes om uit te rusten want het is een beetje heet in de stad. De week dat wij er zijn schijnt de warmste week van de zomer tot nu toe te zijn. Oef we hebben het er zwaar mee, maar desondanks zijn we verliefd op Buenos Aires en hebben we moeite om de stad te verlaten. We komen hier zeker nog eens terug!
Tip: Ga je naar Buenos Aires overnacht dan bij Ada en Valentijn
maandag 16 januari 2012
Beroemdheden
Gelukkig kunnen wel snel weg uit Punta Arenas: lelijk stadje en vies hostel. We nemen de bus naar Puerto Deseado in Argentinië. We hebben ongeveer tien stempels van Chili en Argentinië verzameld door steeds de grens over te steken, maar nu zijn we daar eindelijk vanaf. we blijven vanaf nu in Argentinië.
En dan zijn we na een lange busreis in Puerto Deseado en daar is ............. niet veel. Gelukkig één leuk barretje en een restaurantje dus vermaken we ons nog enigszins. En we gaan naar de pinquins, deze keer naar de rock hopers. Geweldige beestjes die hebben bedacht op de rotsen te wonen. Je snapt het niet want ze kunnen heel slecht lopen ze ´hoppen´ dan ook de rotsen op en af. Erg grappig om te zien. Ik heb natuurlijk weer 100 foto´s gemaakt, kan er niets aan doen! Verder zien we nog veel zeeleeuwen, een zeeolifant en dolfijnen. Deze dolfijnen zijn klein en zwart-wit gekleurd, je kunt ze hierdoor heel goed zien in het water.
Wanneer we terug komen van de excursie worden we opgewacht door de lokale tv-ploeg. Ze willen ons graag interviewen. Ach waarom ook niet? Eerste vraag gaat over de excursie, dat is makkelijk die was geweldig. Daarna vragen ze waarvoor we nog meer in Puerto Deseado zijn.... nu wordt het moeilijker. We staan even dom te kijken, en dan red ik de boel door te zegen dat we graag vino tinto drinken. Gelukkig iedereen lacht... Wij zijn blij dat we de volgende dag weer vertrekken, voordat er nog meer moeilijke vragen komen.
En dan zijn we na een lange busreis in Puerto Deseado en daar is ............. niet veel. Gelukkig één leuk barretje en een restaurantje dus vermaken we ons nog enigszins. En we gaan naar de pinquins, deze keer naar de rock hopers. Geweldige beestjes die hebben bedacht op de rotsen te wonen. Je snapt het niet want ze kunnen heel slecht lopen ze ´hoppen´ dan ook de rotsen op en af. Erg grappig om te zien. Ik heb natuurlijk weer 100 foto´s gemaakt, kan er niets aan doen! Verder zien we nog veel zeeleeuwen, een zeeolifant en dolfijnen. Deze dolfijnen zijn klein en zwart-wit gekleurd, je kunt ze hierdoor heel goed zien in het water.
Wanneer we terug komen van de excursie worden we opgewacht door de lokale tv-ploeg. Ze willen ons graag interviewen. Ach waarom ook niet? Eerste vraag gaat over de excursie, dat is makkelijk die was geweldig. Daarna vragen ze waarvoor we nog meer in Puerto Deseado zijn.... nu wordt het moeilijker. We staan even dom te kijken, en dan red ik de boel door te zegen dat we graag vino tinto drinken. Gelukkig iedereen lacht... Wij zijn blij dat we de volgende dag weer vertrekken, voordat er nog meer moeilijke vragen komen.
Luxe
Wij denken bij varen al gauw aan hard werken, wachtlopen, weerberichten in de gaten houden en slecht slapen. Nu deze keer was dat niet echt het geval. Wanneer we inchecken voor onze cruise richting Kaap Hoorn wordt onze bagage aangepakt en zullen we die weer in onze cabine aan boord terug vinden. Kijk dat is handig, geen gesjouw! Als we later ons melden aan boord vallen we met onze neus in de boter. Het lijkt een echte, maar kleine, cruise-schip te zijn. Onze cabin is voorzien van een heerlijk bed en privé badkamer. Klinkt misschien heel normaal, maar als backpacker is deze luxe meer uitzondering dan regel. We genieten dus enorm. Zeker ook van het heerlijke eten en de drankjes in de bar.
Beter dan alle luxe aan boord is onze koude en winderige ervaring met Kaap Hoorn. Gelukkig is het rustig weer en kunnen we met de dingi aan wal worden gebracht. We lopen eerst naar de kapel en de vuurtoren waar we natuurlijk onze namen achterlaten in het gastenboek. Dan lopen we door naar het monument dat op Kaap Hoorn geplaatst is voor alle zeevarende die hier het leven gelaten hebben. We vinden het heel indrukwekkend om hier te zijn, er gaat een droom in vervulling. Frank viert dit moment door samen met Ulrich (Deen) een ´kaap hoorn´ biertje (bestaat echt) te drinken. Hett is dan vijf over 8 in de ochtend.......
De rest van de dagen laten we ons heerlijk verwennen en genieten van het gezelschap aan boord. Vooral met het Deense gezin kunnen we het goed vinden, misschien wel iets te goed zo blijkt na een avondje in de bar waarna het gezin ´s ochtends niet aan het ontbijt verschijnt :-)
We maken nog een uitstapje naar een gletsjer. We komen met de dinghi wel erg dichtbij en dat terwijl er grote stukken ijs afbreken! Echt super om te zien. Op de terug weg krijgen Frank en ik nog even een natuurlijke douche van de watervallen omdat we de bestuurder van de dinghi ´loco loco´ noemen. Dat kun je dus beter niet doen.
Na vier heerlijke dagen eindigt onze reis in Punta Arenas. Weer terug in Chilie maar nu écht voor de laatste keer. Het contrast met het cruise-schip is erg groot; we hebben nog nooit zo´n slecht en vies hostel gehad. Gelukkig maar voor 1 nacht bbbrrrrr.
Beter dan alle luxe aan boord is onze koude en winderige ervaring met Kaap Hoorn. Gelukkig is het rustig weer en kunnen we met de dingi aan wal worden gebracht. We lopen eerst naar de kapel en de vuurtoren waar we natuurlijk onze namen achterlaten in het gastenboek. Dan lopen we door naar het monument dat op Kaap Hoorn geplaatst is voor alle zeevarende die hier het leven gelaten hebben. We vinden het heel indrukwekkend om hier te zijn, er gaat een droom in vervulling. Frank viert dit moment door samen met Ulrich (Deen) een ´kaap hoorn´ biertje (bestaat echt) te drinken. Hett is dan vijf over 8 in de ochtend.......
De rest van de dagen laten we ons heerlijk verwennen en genieten van het gezelschap aan boord. Vooral met het Deense gezin kunnen we het goed vinden, misschien wel iets te goed zo blijkt na een avondje in de bar waarna het gezin ´s ochtends niet aan het ontbijt verschijnt :-)
We maken nog een uitstapje naar een gletsjer. We komen met de dinghi wel erg dichtbij en dat terwijl er grote stukken ijs afbreken! Echt super om te zien. Op de terug weg krijgen Frank en ik nog even een natuurlijke douche van de watervallen omdat we de bestuurder van de dinghi ´loco loco´ noemen. Dat kun je dus beter niet doen.
Na vier heerlijke dagen eindigt onze reis in Punta Arenas. Weer terug in Chilie maar nu écht voor de laatste keer. Het contrast met het cruise-schip is erg groot; we hebben nog nooit zo´n slecht en vies hostel gehad. Gelukkig maar voor 1 nacht bbbrrrrr.
zaterdag 7 januari 2012
Kaap Hoorn
Vandaag stappen we op een cruiseschip die ons in vier dagen weer wat meer het land in brengt. We zijn namelijk echt in het zuiden en het kost wat moeite om weer in de bewoonde wereld te komen. Bovendien willen we, nu we toch hier zijn, Kaap Hoorn wel heel graag zien. Dus zitten we super de luxe op een cruise schip. We zijn erg benieuwd of het ons gaat bevallen. Jullie horen het wel!
Zeilen op het beagle kanaal
Op nieuwjaarsdag besluiten we een rondje rond de haven van Ushuaia te lopen. Altijd leuk om bootjes te kijken. En ja hoor er ligt zowaar een Nederlands jacht in de haven! Contact is snel gemaakt en zo zitten we even later aan de koffie. Heerlijk om weer bij te praten met Nederlanders, helemaal als het gaat over zeilreizen.
Ze zijn al tien jaar onderweg, meestal gaan ze in de zomer terug naar Nederland om geld te verdienen en vrienden en familie te zien. Hun boot is een verademing, wat een ruimte en comfort vergeleken bij onze boot!
Al pratende worden we uitgenodigd voor een zeiltochtje naar Puerto Williams, aan de overkant van het beagle kanaal. Nu willen we al graag naar Puerto Williams en om er dan zeilend te komen is echt wel een droom van ons.
Twee dagen later is het zover, we zien elkaar vroeg om alles te regelen met de douane en immigratie. Puerto Williams ligt namelijk in Chili en we moeten dus uitklaren in Argentinie. Wel leuk om mee te maken hoe dat nu werkt met een zeilboot. Gelukkig heeft de bemanning veel ervaring en zijn de vele formulieren al ingevuld op de boot. Dat scheelt veel gedoe en zo zijn we met een uurtje klaar; een nieuw record!
Daarna zeilen we met een rustig windje weg uit Ushuaia. Frank laat de hele tocht het stuurwiel niet los en geniet volop. Ook ik vermaak me prima en zie de voordelen wel van dit schip met dekhuis. Je kunt tijdens het zeilen heerlijk warm zitten! En het uitzicht over het beagle kanaal is overweldigend, wat een ervaring om hier te zeilen.
Na een heerlijk tochtje komen we aan in Puerto Williams en begint het inklaren, nadat we het nodige papierwerk ingevuld hebben en alles dubbel gecheckt is krijgen we de benodigde stempels. Puerto Wiliams is een geweldig dorp of eigenlijk gehuchtje. De wegen zijn onverhard er is 1 supermarktje twee kerkjes en een museum. We genieten ervan en vinden dat dit nu echt past bij Vuurland en de plek die het einde van de wereld wordt genoemd. Hierbij is Ushuaia een wereldstad.
We genieten van de dagen aan boord, ons verblijf wordt zelfs met een dag verlengd omdat het weer te slecht is om met de ferry terug te komen in Ushuaia. Ach je hoort ons niet klagen hoor.
Kijk ook eens op www.zeileninpatagonie.nl
Ze zijn al tien jaar onderweg, meestal gaan ze in de zomer terug naar Nederland om geld te verdienen en vrienden en familie te zien. Hun boot is een verademing, wat een ruimte en comfort vergeleken bij onze boot!
Al pratende worden we uitgenodigd voor een zeiltochtje naar Puerto Williams, aan de overkant van het beagle kanaal. Nu willen we al graag naar Puerto Williams en om er dan zeilend te komen is echt wel een droom van ons.
Twee dagen later is het zover, we zien elkaar vroeg om alles te regelen met de douane en immigratie. Puerto Williams ligt namelijk in Chili en we moeten dus uitklaren in Argentinie. Wel leuk om mee te maken hoe dat nu werkt met een zeilboot. Gelukkig heeft de bemanning veel ervaring en zijn de vele formulieren al ingevuld op de boot. Dat scheelt veel gedoe en zo zijn we met een uurtje klaar; een nieuw record!
Daarna zeilen we met een rustig windje weg uit Ushuaia. Frank laat de hele tocht het stuurwiel niet los en geniet volop. Ook ik vermaak me prima en zie de voordelen wel van dit schip met dekhuis. Je kunt tijdens het zeilen heerlijk warm zitten! En het uitzicht over het beagle kanaal is overweldigend, wat een ervaring om hier te zeilen.
Na een heerlijk tochtje komen we aan in Puerto Williams en begint het inklaren, nadat we het nodige papierwerk ingevuld hebben en alles dubbel gecheckt is krijgen we de benodigde stempels. Puerto Wiliams is een geweldig dorp of eigenlijk gehuchtje. De wegen zijn onverhard er is 1 supermarktje twee kerkjes en een museum. We genieten ervan en vinden dat dit nu echt past bij Vuurland en de plek die het einde van de wereld wordt genoemd. Hierbij is Ushuaia een wereldstad.
We genieten van de dagen aan boord, ons verblijf wordt zelfs met een dag verlengd omdat het weer te slecht is om met de ferry terug te komen in Ushuaia. Ach je hoort ons niet klagen hoor.
Kijk ook eens op www.zeileninpatagonie.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)