Salta

We besluiten om vanuit Buenos Aires in één keer door te reizen naar Salta, dat in het noordwesten van Argentinië ligt, richting de grens met Bolivia. Na twintig uur in de bus zijn we er dan eindelijk. Moe en afgereisd zet een taxi ons af bij het hostel dat we gereserveerd hebben. Helaas hebben we weer eens het verkeerde hostel geboekt. Het is er vies, vies en nog eens vies. We besluiten maar op zoek te gaan naar een ander onderkomen. Gelukkig lukt dat snel en kunnen we gaan genieten van Salta.

En wat is het hier mooi! Salta is een leuk stadje met mooie kerken en natuurlijk een groot plein. Op zaterdagavond lopen we zelfs tegen een spontane tango avond aan. We genieten weer van de mooie dans en de hele sfeer die daarbij hoort. Zelfs de straathonden lijken ervan te genieten.
We besluiten om de omgeving van Salta te verkenen middels een tour, en dat blijkt een goede beslissing. We reisen een dag samen met onze gids Steven, via een geweldig natuurgebied met prachtige rotsformaties, huizenhoge catussen en zoutmeren naar Purmamarca. Dit dorp ligt midden tussen de bergen die wel uit zeven verschillende kleuren bestaan. Ik heb nog nooit zulke mooie bergen gezien. Het dorpje bestaat uit 1000 inwoners en hoewel het behoorlijk toeristisch is, is de sfeer er heerlijk. Het lijkt of we weer terug zijn in Peru. Overal marktverkopers, palmfluit muziek en mooie kleden. Heerlijk. We overnachten in dit dorp en brengen de avond door met Canadezen en Nederlanders het is weer gezellig!
De volgende dag reizen we verder naar de dorpjes Tilcara en Humahuaca. Schitterende natuur en verbazingwekkend hoe de mensen hier leven.
De derde dag reizen we naar het zuiden en rijden we in een gebied dat ik moeilijk kan omschrijven. Rode, groene, grijze, en roze bergformaties overal waar we kijken! De wind en de regen hebben door erosie bijzondere kloven gemaakt. We stoppen in het dorp Cafayate dat bekend staat om zijn witte wijn. In dit gebied valt er namelijk heel weinig regen en schijnt de zon 340 dagen per jaar. Bovendien ligt het wijngebied op 2000 meter hoogte. Al deze factoren bij elkaar maken dat hier de druivensoort Torrentes goed groeit, en de witte wijn van deze druif is echt heeeerlijk! Ik kom er achter dat deze wijn niet wordt geëxporteerd naar Nederland. Ik krijg een spontaan idee voor een eigen bedrijfje....
We maken weer heel veel foto´s in de hoop we het beeld goed vast kunnen houden, want het is adembenemend.

Terug in Salta ontmoeten we tot onze verrasing Roelien en Rob weer. Twee Nederlanders die we van de Navimag ferry kennen. We praten heerlijk bij onder het genot van een biertje en wijntje. En het wordt weer eens een latertje.