Kroketten, filet american, karnemelk, ja we zijn in Nederland! Omdat we vananuit Brussel naar Quito vliegen, zijn we zo dicht bij Nederland dat we hier nu een paar dagen zijn. Gelukkig hebben we de zon meegenomen uit Portugal en valt het temperatuurverschil erg mee. Het is verbazend hoe snel alles weer went.
Boeken over Zuid-Amerika zijn gekocht en we lezen ons suf. Nog even en we vertrekken weer!
woensdag 28 september 2011
zondag 25 september 2011
Algarve
We besluiten met de bus onze vrienden, Bouke en Ronne, in Portimao op te zoeken. De bus doet er drie uur over en we vermaken ons prima met het uitzicht. Wat is Portugal een mooi land.
We vinden de werf waar de boot van Bouke en Ronne op de kant staat vrij gemakkelijk. Het is super leuk om hen weer te zien en om eindelijk hun enorme boot BO te zien. Oef die is wel een stukje groter dan onze Blue Whale, maar ook veel meer klus-werk!! 's Avonds bbq-en we op een heel mooi strandje samen met de bemanning van een aantal andere Nederlandse boten. Heerlijk om tot laat in de avond buiten te zijn en met een wijntje in de hand bij te praten. Mmm dat bootleven is zo gek nog niet :-)
We vinden de werf waar de boot van Bouke en Ronne op de kant staat vrij gemakkelijk. Het is super leuk om hen weer te zien en om eindelijk hun enorme boot BO te zien. Oef die is wel een stukje groter dan onze Blue Whale, maar ook veel meer klus-werk!! 's Avonds bbq-en we op een heel mooi strandje samen met de bemanning van een aantal andere Nederlandse boten. Heerlijk om tot laat in de avond buiten te zijn en met een wijntje in de hand bij te praten. Mmm dat bootleven is zo gek nog niet :-)
donderdag 22 september 2011
Sines
We hebben ons hart verloren aan Sines. Wat een leuk dorp aan de Potugese kust. Toen we hier aankwamen en het dorp gingen verkennen, kregen we weinig reacctie op ons vriendelijk ' bom dia' (goedendag).
We vonden het maar een raar dorp met onvriendelijke mensen, en dat terwijl we Portugal juist een geweldige land vinden met super vriendelijke mensen.
Maar na een dag of wat ontdooien de mensen om ons heen. Het lijkt of Sines begint te wennen aan de twee touristen in dat kleine bootje dat voor het strand ligt. We krijgen bij ons dagelijks kopje koffie ongevraagd een gebakje, we krijgen een hand van de eigenaar van de zaak en bij 'ons' strandtentje weten ze al wat we graag drinken: een ijskoud biertje en een cola light staan er voor ons klaar!
Als we op vrijdagmiddag ons drankje drinken nodigt de eigenaresse, Manuela, ons uit voor een strand bbq die avond. Daar hebben we wel oren naar. Het wordt een super gezellige avond met mensen uit Engeland, Duitsland, Brazilie en natuurlijk Portugal. Het vlees is heerlijk, de green wine smaakt perfect en we eindigen ook nog in een kleine nachtclub. We zijn verbaasd dat Sines er een heeft.
We worden na deze heerlijke avond weer afgezet bij de haven waar onze boot nu ligt. Hier maken ze zich niet druk om alcohol en verkeer :-)
De volgende dag zitten we met een kleine kater in de bus op weg naar Portimao, waar Bouke en Ronne en hun twee meisjes liggen met de boot. Gelukkig hebben we drie uur de tijd om een beetje bij te komen in de bus voordat we er zijn. Wat een heerlijk land dat Portugal!!!
We vonden het maar een raar dorp met onvriendelijke mensen, en dat terwijl we Portugal juist een geweldige land vinden met super vriendelijke mensen.
Maar na een dag of wat ontdooien de mensen om ons heen. Het lijkt of Sines begint te wennen aan de twee touristen in dat kleine bootje dat voor het strand ligt. We krijgen bij ons dagelijks kopje koffie ongevraagd een gebakje, we krijgen een hand van de eigenaar van de zaak en bij 'ons' strandtentje weten ze al wat we graag drinken: een ijskoud biertje en een cola light staan er voor ons klaar!
Als we op vrijdagmiddag ons drankje drinken nodigt de eigenaresse, Manuela, ons uit voor een strand bbq die avond. Daar hebben we wel oren naar. Het wordt een super gezellige avond met mensen uit Engeland, Duitsland, Brazilie en natuurlijk Portugal. Het vlees is heerlijk, de green wine smaakt perfect en we eindigen ook nog in een kleine nachtclub. We zijn verbaasd dat Sines er een heeft.
We worden na deze heerlijke avond weer afgezet bij de haven waar onze boot nu ligt. Hier maken ze zich niet druk om alcohol en verkeer :-)
De volgende dag zitten we met een kleine kater in de bus op weg naar Portimao, waar Bouke en Ronne en hun twee meisjes liggen met de boot. Gelukkig hebben we drie uur de tijd om een beetje bij te komen in de bus voordat we er zijn. Wat een heerlijk land dat Portugal!!!
dinsdag 13 september 2011
Baal dag
Vandaag hebben we een baal dag. Eigenlijk valt er niets te balen... de zon schijnt volop, we drinken koffie en een biertje op het strand, we boeken vluchten naar Quito, Paaseiland en weer naar Lissabon, de haven voor de boot is voor 6 maanden geregeld. Maar toch hebben we een baal dag. Net alsof het nu pas tot ons doordringt, onze plannen zijn gewijzigd de reis per boot gaat niet verder. We willen eigenlijk ook zo snel mogelijk nu naar Nederland. We vliegen namelijk via Brussel naar Quito en kunnen dus net zo goed even familie zien en kostbare spullen thuis afgeven. We zijn even klaar met de boot.
Ach morgen schijnt vast weer de zon!
Ach morgen schijnt vast weer de zon!
zaterdag 10 september 2011
Change of plans
We zijn nu al een paar dagen in het dorp Sines. Hier is Vasco da Gama geboren en getogen. Vanaf onze ankerplaats hebben we uitzicht op het standbeeld van hem, we liggen hier super mooi. De dagen gaan dan ook zo voorbij. We slapen uit, ontbijten aan boord en pakken dan de bijboot voor een kopje koffie aan wal. Dit tot vermaak van de paar strandgasten die hier nog zijn..... Ik zit namelijk op de punt van de bijboot terwijl Frank driftig naar de wal roeit. Aangekomen bij het strand spring ik er uit en trek ik de boot op het strand. Samen sjouwen we de bijboot naar een plekje bij de prullenbak waar we de bijboot met een slot kunnen vastleggen. Al die tijd hebben we publiek, we krijgen nog net geen applaus. Op weg naar de koffiebar komen we langs een heilig stroompje water uit de rots (van Santa Lucia) waar we het zand van de voeten wassen. Na een klim van vijf trappen hebben we dat kopje koffie wel weer verdiend vinden we :-)
En we denken veel na deze dagen. We komen samen tot de concclusie dat het rond zeilen van de wereld niet onze manier van reizen is. Ik vind de oceanen te ruig en Frank verveeld zich snel tijdens het zeilen. Daarnaast zeilt de boot niet fijn en vinden we het wel erg krap aan boord. Tijd dus om de boel te evalueren. Jaren hebben we gedroomd van onze zeilreis, boeken verslonden, veel geklust en elke cent besteed aan de boot. Dan is het wel even zuur dat we het niet zo naar onze zin hebben als we hadden verwacht. Het bootleven op de ankerplaaten vinden we heerlijk, maar de oversteken een ellende. We vinden allebei dat deze tijd dé periode van ons leven zou moeten zijn. Vrij van werk, hypotheek, met de wereld aan onze voeten.......
Dus we gaan over op plan B. We leggen de boot voor de winter in Portugal en vertrekken met vliegtuig en backpack naar Zuid- Amerika om dan volgend voorjaar de boot weer naar Nederland te zeilen. Makkelijk geschreven maar moeilijk besloten. Toch hebben we er langzaam aan heel veel zin in om plan B te gaan uitvoeren. Nu zijn we druk met het zoeken van een goede ligplaats voor de boot en het uitzoeken van vluchten.We willen in ieder geval naar Galapagos, Paaseiland en Patagonie. Dus als jullie nog goede reistips hebben graag!!
Ppffff even zuchten en dan heerlijk verder genieten van onze vrijheid.
En we denken veel na deze dagen. We komen samen tot de concclusie dat het rond zeilen van de wereld niet onze manier van reizen is. Ik vind de oceanen te ruig en Frank verveeld zich snel tijdens het zeilen. Daarnaast zeilt de boot niet fijn en vinden we het wel erg krap aan boord. Tijd dus om de boel te evalueren. Jaren hebben we gedroomd van onze zeilreis, boeken verslonden, veel geklust en elke cent besteed aan de boot. Dan is het wel even zuur dat we het niet zo naar onze zin hebben als we hadden verwacht. Het bootleven op de ankerplaaten vinden we heerlijk, maar de oversteken een ellende. We vinden allebei dat deze tijd dé periode van ons leven zou moeten zijn. Vrij van werk, hypotheek, met de wereld aan onze voeten.......
Dus we gaan over op plan B. We leggen de boot voor de winter in Portugal en vertrekken met vliegtuig en backpack naar Zuid- Amerika om dan volgend voorjaar de boot weer naar Nederland te zeilen. Makkelijk geschreven maar moeilijk besloten. Toch hebben we er langzaam aan heel veel zin in om plan B te gaan uitvoeren. Nu zijn we druk met het zoeken van een goede ligplaats voor de boot en het uitzoeken van vluchten.We willen in ieder geval naar Galapagos, Paaseiland en Patagonie. Dus als jullie nog goede reistips hebben graag!!
Ppffff even zuchten en dan heerlijk verder genieten van onze vrijheid.
donderdag 8 september 2011
Terug naar de kust
Zondag om half drie vertrekken we richting Madeira. Er staat een behoorlijke wind (windkracht 6) voor de kust en we zeilen met gereefd zeil (klein zeil). En nog gaan we hard, gemiddeld ruim 6 knopen! Langzaam wennen we weer aan de deining en golven en om zes uur komen er weer dolfijnen rondom de boot. Dit keer hebben we een foto gemaakt als bewijs. Om half zeven is het tijd voor het eten en duik ik naar binnen om een broodje hamburger klaar te maken. Gelukkig had ik dit al deels voorbereid want het gaat me toch te keer. Ik kom buiten in een chaos van de oceaan. Frank staat als een wilde kapitein aan het roer want de windvaan en de stuurautomaat trekken het niet. De golven zijn hoog en redelijk stijl, het sturen gaat zwaar. De hamburgers verdwijnen snel en niet geheel in de magen :-)
Ik vind er niks aan en dat is nog zacht uitgedrukt. Ik zie het niet zitten om zo de nacht in te gaan met deze golven die je met donker nauwelijks ziet én met de hand sturen pppfff. En naar binnen gaan is al helemaal geen optie, het gaat zo te keer dat het fornuis vertikaal in zijn houder staat. Dat is toch niet normaal????
Frank ziet mijn martelgang en samen besluiten we om om te keren, terug naar de kust. Tijdens het omkeren zien we in de verte nog een walvis voorbij komen. Ik heb er nauwelijks oog voor en kijk alleen naar de horizon. Ik kan niet wachten tot we weer in de beschutting van het land zijn. Na een tocht die een eeuwigheid lijkt te duren liggen we dan toch om 3 uur 's nachts in de haven van Sesimbra. We worden daar hartelijk geholpen door de nachtwacht; wat een aardige man zeg, dat doet ons goed.
De volgende dag doen we rustig aan en lopen we in de bloedhitte het stadje in. Daar is niet zo veel te beleven, veel oude pandjes, nieuwbouw dat niet wordt afgebouwd en een heel mooi strand met toeristen. Ach we vermaken ons er wel op het terras. De volgende dag gaan we richting Sines, waar we ook nu nog liggen in een prachtige baai met uitzicht op het stadje.
Langzaam verwerken we onze terugkeer van de oceaan.We missen Jan en Trees die doorgegaan zijn naar Madeira. Via de ssb hebben we elkaar gedag gezegd. Gaan we elkaar nog zien? Raar hoor.
Eerst maar even rust in de tent voordat we verder gaan.
Ik vind er niks aan en dat is nog zacht uitgedrukt. Ik zie het niet zitten om zo de nacht in te gaan met deze golven die je met donker nauwelijks ziet én met de hand sturen pppfff. En naar binnen gaan is al helemaal geen optie, het gaat zo te keer dat het fornuis vertikaal in zijn houder staat. Dat is toch niet normaal????
Frank ziet mijn martelgang en samen besluiten we om om te keren, terug naar de kust. Tijdens het omkeren zien we in de verte nog een walvis voorbij komen. Ik heb er nauwelijks oog voor en kijk alleen naar de horizon. Ik kan niet wachten tot we weer in de beschutting van het land zijn. Na een tocht die een eeuwigheid lijkt te duren liggen we dan toch om 3 uur 's nachts in de haven van Sesimbra. We worden daar hartelijk geholpen door de nachtwacht; wat een aardige man zeg, dat doet ons goed.
De volgende dag doen we rustig aan en lopen we in de bloedhitte het stadje in. Daar is niet zo veel te beleven, veel oude pandjes, nieuwbouw dat niet wordt afgebouwd en een heel mooi strand met toeristen. Ach we vermaken ons er wel op het terras. De volgende dag gaan we richting Sines, waar we ook nu nog liggen in een prachtige baai met uitzicht op het stadje.
Langzaam verwerken we onze terugkeer van de oceaan.We missen Jan en Trees die doorgegaan zijn naar Madeira. Via de ssb hebben we elkaar gedag gezegd. Gaan we elkaar nog zien? Raar hoor.
Eerst maar even rust in de tent voordat we verder gaan.
zondag 4 september 2011
Uitrusten op zee?
PPPffff dat is even hard werken. We hebben de weerberichten goed gevolgd en willen we lekker zeilend naar Madeira dan moeten we vandaag vertrekken. Gisteren was dus de de dag van het voorbereiden zucht. Eigenlijk hadden Trees en ik bedacht dat het weer eens tijd was voor zwemmen en leraxen met een boekje op één van de mooie stranden van Cascais. Helaas, dat is niet helemaal gelukt....
We hebben inkopen gedaan bij de Junbo supermarkt, waar ze zo ongeveer alles verkopen. Van computers, kleding tot brood. Superhandig dus en drie uur later sjouwen we ons een breuk aan de tassen. Eenmaal aan boord begint het opruimen van de spullen. Dit is meestal het moment dat mijn humeur tot beneden vriespunt daalt. Tegenwoordig probeer ik me er op in te stellen door alle overbodige kleding uit te doen (het is stikheet binnen) eerst de koelkast leeg te maken om vervolgens alles er proberen in te krijgen. Daarna volgt de voorraadboxen die ik eerst van hun plek moet tillen voordat ik ze kan vol stouwen. Frank blijft in de kuip en leegt de tassen en geeft me de spullen aan. Daarna volgde gisteren het bakken van het vlees, en het koken van de pasta voor onderweg. Mijn eraring tot nu toe is dat ik onderweg zo min mogelijk wil doen om toch nog een maaltijd op tafel te krijgen. Dus ik kook een aantal maaltijden in het voren die we dan makkelijk kunnen opwarmen.
Frank was ook druk met het halen van diesel, het wisselen van het voorzeil, herstellen van de rafelende lijnen, checken motor etc.
Toen we om 8 uur bij Santana een hapje gingen eten hoorden we dat het daar ook zo'n drukke dag was. We keken elkaar aan en dachten wat gaat hier fout???
Maar vandaag schijnt de zon, waait er een heerlijk windje en kunnen we zo anker op richting Madeira. Wie weet kunnen we onderweg een boekje lezen......
We hebben inkopen gedaan bij de Junbo supermarkt, waar ze zo ongeveer alles verkopen. Van computers, kleding tot brood. Superhandig dus en drie uur later sjouwen we ons een breuk aan de tassen. Eenmaal aan boord begint het opruimen van de spullen. Dit is meestal het moment dat mijn humeur tot beneden vriespunt daalt. Tegenwoordig probeer ik me er op in te stellen door alle overbodige kleding uit te doen (het is stikheet binnen) eerst de koelkast leeg te maken om vervolgens alles er proberen in te krijgen. Daarna volgt de voorraadboxen die ik eerst van hun plek moet tillen voordat ik ze kan vol stouwen. Frank blijft in de kuip en leegt de tassen en geeft me de spullen aan. Daarna volgde gisteren het bakken van het vlees, en het koken van de pasta voor onderweg. Mijn eraring tot nu toe is dat ik onderweg zo min mogelijk wil doen om toch nog een maaltijd op tafel te krijgen. Dus ik kook een aantal maaltijden in het voren die we dan makkelijk kunnen opwarmen.
Frank was ook druk met het halen van diesel, het wisselen van het voorzeil, herstellen van de rafelende lijnen, checken motor etc.
Toen we om 8 uur bij Santana een hapje gingen eten hoorden we dat het daar ook zo'n drukke dag was. We keken elkaar aan en dachten wat gaat hier fout???
Maar vandaag schijnt de zon, waait er een heerlijk windje en kunnen we zo anker op richting Madeira. Wie weet kunnen we onderweg een boekje lezen......
Abonneren op:
Posts (Atom)