Puno en Lago Titicaca

We worden ´s ochtends om half zeven bij ons hostel op gepikt door onze mevrouw van het touristenbureau. Ze regelt de taxi naar de bus terminal en levert ons daar persoonlijk af. Wauw wat een goede service! We zijn blij als de tassen in de bus zijn geladen en we rustig kunnen zitten. We hebben voor de busreis naar Puno de Incaexpres geboekt. Deze bus stopt onderweg bij een inca ruine, kerkje en mooie dorpjes. Ook lunchen we onderweg met alpacavlees! En jawel de gids spreekt vloeiend engels. We geloven het bijna niet maar dit lijkt een goede excursie! We zijn helemaal verbaasd als we in Puno ook nog worden opgewacht door meneer Alberto die ons naar een goed hostel brengt en ons voor de volgende dag naar de boot voor Lago Titicaca brengt. Het is ongeloofelijk maar waar, alles loopt als een trein.

De volgende ochtend worden we om 7 uur opgepikt en afgezet in de haven van Puno. Daar ligt de boot die ons vandaag naar twee eilanden op Lago Titicaca zal varen. De boot heeft een stuur en handrem van een auto, en ook de motor is een automotor die alleen een vooruit heeft. We kijken onze ogen uit en hebben er wel lol in.

Lago Titicaca is het hoogst gelegen bevaarbare meer ter wereld. Je raadt het al adem halen vergt weer veel energie want we zitten op 3812 meter. Het eerste eiland dat we aandoen is een drijvend riet-eiland wat hoort bij de Islas de Uros. Deze eilanden bestaan enkel uit riet waar oorspronkelijk de Uros indianen leefden. Tegenwoordig hebben de Uros indianen zich vermengd met andere rassen en is de laatste volbloed Uros vrouw in 1959 overleden. Het is leuk om de riet eilanden te zien, maar ook erg toeristisch. We worden geacht van alles te kopen. Als ons een tochtje met de rietboot wordt aangeboden blijkt dat we daar ook voor moeten betalen. Ook foto´s maken van de mensen kost je soles. Op zich wel te begrijpen dat de mensen geld moeten verdienen maar jammer dat er weining authentieks meer over is. We worden zelfs uitgezwaaid waarbij de vrouwen liedjes zingen in het spaans en engels. Tja.....

Het tweede eiland ligt verder van het vaste land vandaan en is daarom nog iets traditioneler. We komen aan op Isla Taquille en de gids verteld ons heel vriendelijk dat we in ons eigen tempo naar de top van het eiland mogen lopen waar we gaan lunchen. Oefff met onze verkoudheid en de hoogte valt dat niet mee, maar we komen er. Op de top van het eiland is natuurlijk een Plaza de Armes waar we de bewoners kunnen bewonderen in hun mooie kledij. Aan de muts van de jongens kun je zien of ze getrouwd zijn of vrijgezel. Erg makkelijk! De gids verteld ons dat de mensen hier jong trouwen en kinderen krijgen én dat scheiden geen optie is. Er is 1 burgemeester en een aantal ministers die heel democratisch gekozen worden. Leuk om zijn mini-maatschappij te zien.