We varen in vier dagen met de ferry van Navimag van Puerto Mont naar Puerto Natalis. De reis brengt ons door de Carretera Austral een geweldig mooi gebied dat doet denken aan de fjorden van Noorwegen. We kijken onze ogen uit, mooie groene baaien, nauwe doorgangen en het hooggebergte met sneeuw op de achtergrond. Wat een mooi landschap!
Op de derde dag doen we Puerto Eden aan. Dit dorp is alleen te bereiken via het water. De de ferry brengt dan ook, behalve touristen, bevoorraading voor het dorp. Voor even is het een drukte van belang op het eiland, maar dat duurt maar even. Ik verbaas me dat mensen op zo´n ge-isoleerde plek kunnen leven, met weinig meer dan een bouwval om in te wonen in een guur en koud gebied. Bbbrrr het lijkt me helemaal niks. Maar wel mooi om te zien.
Later op de dag varen we voorbij een enorme gletsjer. Van de gids horen we dat er vijf gletsjers in Patagonie zijn die nog groeien, terwijl in de rest van de wereld de gletsjers juist kleiner worden. Door de vele vulkaanactiviteit van de laatste tijd is het vermoeden dat de gletsjers de komende jaren zullen blijven groeien. Mooi om te horen hoe dat werkt in de natuur. En zo vlak bij een gletsjer besef je weer even hoe nietig je bent.
Behalve het geweldige natuurschoon ontmoeten we ook heel veel leuke mensen aan boord. Zo zijn er de Reeuwijkers die met zijn vieren een maand rondreizen. Het worden onze vrienden aan de bar, samen met Veronique uit Schagen (ik kan Frank de hele reis makkelijk terugvinden op de boot, haha). We ontmoeten ook een Portugees gezin die vlak bij Sines, waar onze boot ligt, wonen. We gaan hun vast weerzien in Portugal!
En we ontmoeten Patricia en Richard uit Amerika. Ze zijn echt het prototype Amerikaan. We hebben veel lol met ze en hopen hen later nog eens op te zoeken.
En we vieren Frank zijn verjaardag. Om 12 uur s´nachts in de bar met de Reeuwijkers met balonnen, vlaggetjes, kaas en ... bier natuurlijk. De volgende ochtend zingt de hele boot Frank toe bij het ontbijt. Ja hij weet nu echt dat hij een jaartje ouder is!
Na wat vertraging (het waait te hard om aan te meren) moeten we na vier dagen afscheid nemen. Dat blijft lastig met reizen. Je ontmoet veel leuke mensen maar vaak maar voor kort. Wie weet gaan we ze nog terug zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten